تغیر مسیر یافته از - یحیی بن عبدالوهاب بن منده
زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

ابن‌منده یحیی بن عبدالوهاب اصفهانی





ابن‌منده یحیی بن عبدالوهاب اصفهانی، از محدّثان حنبلی اصفهان در قرن پنجم و ششم هجری بوده است.


۱ - معرفی اجمالی



ابوزکریّا یحیی بن عبدالوهاب بن ابی عبداللّه محمّد بن اسحاق بن یحیی بن منده اصفهانی، از محدّثان حنبلی اصفهان در قرن پنجم و ششم هجری بوده است. وی آخرین فرد معروف خاندان ابن‌منده در اصفهان است. او را «محدّث بن محدّث بن محدّث بن محدّث بن محدّث بن محدّث» خوانده‌اند (شش طبقه). ابوسعد سمعانی از قول محمّد بن ابونصر لفتوانی نقل می‌کند که او گفت: «خاندان منده از یحیی شروع شده، و به یحیی ختم گردیده است». در ۱۹ شوّال ۴۳۴ق در اصفهان متولّد گردیده، در طلب حدیث به شهرهای مختلف همچون نیشابور، همدان، بصره و بغداد سفر کرده، و در بغداد، در جامع منصور، املاء حدیث کرده است.
مشایخ روایت او بسیارند و بسیاری از محدّثان از او نقل حدیث می‌نمایند. وی سرانجام در ۱۰ ذی‌حجّه (عید قربان) سال ۵۱۲ق وفات یافت، و در قبرستان باب دریه (محلّه طوقچی فعلی) اصفهان مدفون گردید.

۲ - آثار و تالیفات



کتب زیر از او است:
۱. تاریخ اصفهان؛
۲. التّنبیه علی احوال الجهّال و المنافقین؛
۳. کتاب علی الصّحیحین؛
۴. مناقب الامام (احمد بن حنبل)؛
۵. مناقب العبّاس؛
۶. من عاش مائه و العشرین سنه من الصّحابه؛
۷. معرفه الاسماء ارداف النّبی؛
۸. احوال طبرانی.
[۵] زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج۹، ص۱۹۴.
[۹] ج. دانشیار، فرهنگ‌نامه پارسی، ج۱، ص۶۶۱.
[۱۵] یارشاطر، احسان، دانشنامه ایران و اسلام، ج۶، ص۷۷۹-۷۸۰.
[۱۶] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، صص۱۳۷-۱۳۸.


۳ - پانویس


 
۱. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۱۶۸.    
۲. کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۳، ص۲۱۰-۲۱۱.    
۳. قمی، شیخ عباس، الکنی و الالقاب، ج۱، ص۴۲۷.    
۴. یافعی، عبدالله ابن اسعد، مرآة الجنان، ج۳، ص۱۵۴.    
۵. زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج۹، ص۱۹۴.
۶. شمس‌الدین ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النّبلاء، ج۱۹، ص۳۹۵-۳۹۶.    
۷. بابانی بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیه العارفین، ج۲، ص۵۲۰.    
۸. سمعانی، عبدالکریم، التّحبیر، ج۲، ص۲۶۸.    
۹. ج. دانشیار، فرهنگ‌نامه پارسی، ج۱، ص۶۶۱.
۱۰. مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۸، ص۲۳۴.    
۱۱. ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۱۰، ص۵۴۶.    
۱۲. شمس‌الدین ذهبی، محمد بن احمد، تذکره الحفّاظ، ج۴، ص۳۳.    
۱۳. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظّنون عن اسامی الکتب و الفنون، الظّنون، ج۱، ص۲۸۲.    
۱۴. ابن ‌جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم فی تاریخ الملوک والامم، ج۱۵، ص۲۶۸.    
۱۵. یارشاطر، احسان، دانشنامه ایران و اسلام، ج۶، ص۷۷۹-۷۸۰.
۱۶. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، صص۱۳۷-۱۳۸.


۴ - منبع


مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۲۲۷.    







آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.